W kościele garnizonowym p.w. Matki Bożej Fatimskiej w Zegrzu po Mszy św. o godz. 18,00 odprawione zostało nabożeństwo fatimskie. ks. płk Radosław Michnowski wspólnie z ks. płk rez. Andrzejem Dziwulskim odprawił Mszę św. i nabożeństwo różańcowe.
13 września 1917r. jak w poprzednich objawieniach, seria zjawisk atmosferycznych poprzedziła właściwe objawienie, tym razem obserwowane było przez około 15-20 tysięcy ludzi. Do piątego objawienia, doszło w klimacie coraz bardziej umacniającej się wiary i pobożnego zapału. Poprzednio były to beztroskie i bezbożne widowiska, tym razem była to pielgrzymka godna swej nazwy , pielgrzymka, której widok wyciskał łzy wzruszenia. Zewsząd rozlegały się nabożne pieśni i modlitwy. Wszyscy zbliżali się do miejsca objawienia z takim samym szacunkiem, prawie wszyscy klękając i modląc się żarliwie. Była to prawdziwa i uroczysta manifestacja wiary. Gdy Łucja rozkazała wszystkim , żeby się modlili, wkrótce ponad dwadzieścia tysięcy osób, padło na kolana, jedni płacząc i modląc się, inni wznosząc na głos błagania , pełni wiary w matczyną opiekę Królowej Niebios.
Maryja prosiła dzieci, aby nadal odmawiały różaniec, aby uprosić koniec wojny. Ponieważ dzieci na znak umartwienia nosiły kawał grubego sznura jako włosienicę, i w nocy, co przeszkadzało im spać. Za te umartwienia Maryja chwaliła ich i powiedziała, że Bóg jest zadowolony z ich umartwień, ale nie muszą spać ze sznurem, mogą je nosić tylko w dzień. Łucja poprosiła Matkę Bożą o uzdrowienie niektórych chorych, uzdrowienie głuchoniemego. Maryja obiecała uzdrowić tylko niektórych. Obiecała, że w październiku przyjdzie nasz Pan, Matka Boża Bolesna z Karmelu i święty Józef z Dzieciątkiem, aby pobłogosławić świat.
Dzisiaj, w odmawianej części bolesnej Różańca, rozważając tajemnice Męki Syna Bożego i współcierpienia Maryi, prosiliśmy gorąco, by te rozważania, a przede wszystkim udział w Najświętszej Ofierze uobecniającej zbawczą Ofiarę Chrystusa, napełniły nas mocą do godnego chrześcijańskiego życia, świadczenia o prawdzie Bożej męki i zmartwychwstania, o powołanie wszystkich ludzi do świętości.
Ważne jest, aby modlić się, cierpieć i działać, aby ludzkość się nawróciła. Powinniśmy to czynić z gorliwością, gdyż pomnożenie grzechów przyspiesza zbliżanie się kary. Dlatego ktokolwiek traktuje poważnie objawienia z Fatimy, musi przyjąć wzrost nabożeństwa do Najświętszego Serca Maryi, jako jeden z celów zdrowego zaktualizowania naszej pobożności Maryjnej.
Rozważania prowadzili członkowie Kół Żywego Różańca. Parafialna Schola uświetniła tę uroczystość śpiewem pieśni eucharystycznych.
opracowanie: Krystyna Wszołek
