Mijają powoli dni polskiego sierpnia, Wędrujemy pamięcią modlitewną do miejsc, które weszły na trwałe do historii Powstania Warszawskiego i wojny 1920 roku, do historii zmagań Narodu o wolne i niepodległe Państwo.
Niewątpliwie takim miejscem jest kościół oo. Bonifratrów pw. św. Jana Bożego przy ul. Bonifraterskiej. W czasie Powstania Warszawskiego pełnił rolę kościoła i szpitala, a budynki przyklasztorne stanowiły istotne punkty powstańczego oporu. Były bronione przez żołnierzy batalionów „Zośka”, „Parasol” i „Czata 49” do 25 sierpnia 1944.
Właśnie dlatego w tym kościele co roku gromadzą się Kombatanci, bliscy Powstańców, grupy rekonstrukcji historycznej oraz sztandary powstańczych formacji, aby podczas uroczystej Eucharystii upamiętnić żołnierzy i oficerów Batalionu „Czata 49”, którzy zginęli 28.08.1944 na ul. Mławskiej 3 w czasie bombardowania przez niemieckie Stukasy.
W tym roku we Mszy św. uczestniczyli, po raz pierwszy, żołnierze Batalionu Dowodzenia WOT wraz z Dowódcą ppłk Piotrem Osińskim, którzy dziedziczą tradycje Batalionu „Czata 49”, a patronem jest Dowódca „Czaty 49” cichociemny ppłk Tadeusz Runge ps. Witold. Mszy św. przewodniczył i kazanie wygłosił dziekan WOT ks. płk Radosław Michnowski. Po zakończonych uroczystościach zebrani udali się w miejsca upamiętniające żołnierzy Batalionu „Czata 49”. Delegacje złożyły wiązanki i znicze oraz odmówili modlitwę za poległych przy tablicy przed kościołem oo. Bonifratrów, przy ul. Mławskiej, aby zakończyć obchody na skwerze Batalionu AK „Czata 49”, gdzie przy zbiegu ulic Słomińskiego i Dawidowskiego znajduje się kamień pamiątkowy.
tekst i foto: kpr. Wioletta Wolska
